قصه ی دلتنگی

         
   

پسرک رو به مزار دختر ایستاد، برایش از دلتنگیش گفت، از آغوشی که این روزها خیلی هوایش را کرده...

از شوخی های دلنشینش، از چشمان مهربانش، از حرف های نگفته اش، از یک دنیا بغضش... برایش کادو گرفته بود آمده بود تا لبخندش را ببیند!  

هق هق گریه هایش به آسمان بلند شده بود...

پسر: 

برات… کادو… برات یه دسته گل گلایل!… یه شیشه گلاب… و یه بغض طولانی آوردم…! 

تک عروس گورستان!

پنج شنبه ها دیگه بدون تو خیابونها صفایی نداره…!

اینجا کنار خانه ی ابدیت می نشینم و فاتحه میخوانم…

نه  اشک و فاتحه... اشک و فاتحه و دلتنگی

امان… دنیای من! تو خیلی وقته که…

آرام بخواب فرشته کوچ کرده ی من…

دیگر نگران قرصهای نخورده ام… لباس اتو نکشیده ام…. و صورت پف کرده از بی خوابیم نباش…!

نگران خیره شدن مردم به اشک های من هم نباش..!

بعد از تودیگر مرد نیستم اگر بخندم…

اما… تـو آرام بخواب…